کاش این روز را ببینیم......3

»» کاش این روز را ببینیم......3
روز سوم
حالا برای تمام اهل زمین روشن شده بود که یک حادثة آسمانی به وقوع پیوسته
است. شهر مکه به طور کامل، به تصرف یاران امام درآمده بود. در سراسر
دنیا، تمام انسان‌ها فهمیده بودند که منجی موعودی که در فرهنگ اکثر ادیان
و عقاید از او به نوعی یاد شده بود، امام دوازدهم مسلمانان شیعه،بوده است و هنوز دل‌هایی بودند که در سیاهی جهل و
تردید، غرق و گمراه بودند.
عمر تکنولوژی نظامی به پایان رسیده بود. دنیای تکنولوژی، تحت تأثیر یک
نیروی خارق‏العاده و ماورای طبیعی، از کار افتاده بود و تمام وسایل و
ادوات پیشرفتة جنگی، تبدیل به زباله‏هایی بی‏مصرف شده بودند. از دنیای
تکنولوژی، تنها وسایلی که گویی ارادة الهی بر کارآیی آنها قرار گرفته
بود، سیستم‌های مخابراتی صوتی و تصویری و وسایل نقلیة غیرنظامی بودند.
خبرها یکی پس از دیگری مخابره می‏شد و هر خبری بیش از خبر قبلی، مردم جهان
را شگفت‏زده می‏کرد. شاید مهم‌ترین خبری که مانند زلزله، جهان و بیش از آن،
دنیای مسیحیت را تکان داد، خبر نزول حضرت عیسی‏بن مریم از آسمان و پیوستن وی
به امام و نماز خواندن او به آیین مسلمانان با اقتدا به امام بود.
اسقف اعظم کلیسای کاتولیک، با شنیدن این خبر، دچار حملة قلبی شد؛ اما قبل
از مرگ، به شهادتین اقرار کرد. متعاقب آن عدة زیادی از مقامات مذهبی
کلیسا و مردم عادی در کشورهای اروپایی، به شهادتین اقرار کردند و مسلمان
شدند.
در عرض چند روز، میلیون‌ها میلیون انسان از فرق و مذاهب مختلف در سراسر
دنیا به دین اسلام گرویده بودند. سران کشورهایی که ظهور و حقیقت امام را
قبول کرده بودند، درخواست پیوستن به دین و آیین مسلمانان را برای خود و
مردمشان کرده بودند و روحانیان مسلمان به دعوت سران این کشورها و برای
راهنمایی و تعلیم تازه مسلمانان، گروه گروه از کشورهای ایران، لبنان،
عراق، عربستان و ...، راهی این کشورها می‏شدند.
. تسلیحات نظامی که تا قبل از روز جمعه توان و
برتری نظامی کشورها را تضمین می‏کردند، تبدیل به مشتی آهن‏پاره بی‏مصرف شده
بودند و تنها هواپیماهای غیرجنگی بودند که در کمال ناباوری و تعجب
متخصصین، به راحتی و بدون هیچ مشکلی، به پرواز در می‏آمدند.
در مکه، غلغله‏ای بر پا بود. مسلمانان پیرو امام، تمام خیابان‏های شهر را
در کنترل خود داشتند. خانوادة سلطنتی به همراه عده‏ای از سران عربستان، یک
روز بعد از خروج امام، وقتی که معجزة از کار افتادن تمامی تسلیحات نظامی
به وقوع پیوست و آنها از تسلط بر امام ناامید شدند، شبانه با یک
هواپیمای مسافری - با ترس و وحشت فراوان - به آمریکا گریخته بودند.
وهابیون ساکن مکه و دیگر شهرهای عربستان، یا توبه کرده و به یاران امام
پیوسته بودند و یا در خانه‏های خود، با موجی از ترس و اضطراب و وحشت،
مخفی شده بودند.
مقر فرماندهی امام، داخل حرم الهی بود و تنها سی‌صد و سیزده مسلمان و
منتظر ناب که در همان ساعات اولیة ظهور، به اذن خداوند، معجزه‏آسا به او
پیوسته بودند، گرداگرد او را گرفته بودند و فرامین او را اجرا می‏کردند و
دستورات را به مردم انتقال می‏دادند.
لشکر امام، رفته رفته، آماده می‏شدند. هیچ تفنگ و سلاح گرمی در کار نبود.
به دستور امام، عده‏ای مأمور شده بودند که درب خانة کعبه را بگشایند و
مردمی را که در اطراف حرم تجمع کرده، درخواست پیوستن به لشکر امام را
داشتند، مسلح و تجهیز کنند. دسته دسته شمشیر و سپر و نیزه بود که از خانة
خدا بیرون می‏آمد و بین مردم پخش می‏شد و انگار این سلاح‌ها تمامی نداشت. همة
لشکر امام، مسلح شدند و هنوز شمشیر و نیزه باقی بود.
به امام خبر رسیده بود که لشکری از کفار در چند فرسخی شهر مکه اردو
زده‏اند و قصد حمله دارند؛ لشکری چند هزار نفری، متشکل از نیروهای نظامی
چندین کشور غربی به سرکردگی آمریکا، از پایگاه‌هایی در خاک ترکیه،
اسراییل، سوریه و مصر، خود را به منطقه‏ای بیابانی بین مکه و مدینه
رسانده بودند. هواپیماهای باری و ترابری در باندهای فرود اضطراری که
پیشترها به منظور استفاده در مانورهای نظامی در این منطقه ساخته شده
بودند، فرود آمده، بارهای خود را که برای تجهیز نیروها ارسال شده بودند،
تخلیه می‏کردند. سپاه دشمن، همگی مجهز به لباس مخصوص جنگ‌های تن به تن، سپرهای
فلزی از جنس تیتانیوم و شمشیرهای دولبة برنده‏ای بودند که آلوده به مواد
سمی بسیار خطرناک و کشنده‌ای بودند و یک تماس کوچک و یک خراش، کافی بود تا
انسانی را در عرض چند ثانیه از پای درآورد.

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » محمد ( یکشنبه 87/10/1 :: ساعت 5:20 عصر )