از جمله مدفون شدگان بقیع، سه دختر رسول خدا(صلی الله علیه و آله) هستند که پیش از این، قبه‏ای بر فراز قبر آنان قرار داشته و به نام قبه بنات الرسول مشهور بوده است.
رقیه: وی همسر عثمان بن عفان بود و با او در مدینه زندگی می‏کرد. زمانی که جنگ بدر رخ داد، او گرفتار مرض سختی بود و تا قبل از رسیدن پدر به مدینه، درگذشت. رسول خدا(صلی الله علیه و آله) او را در بقیع دفن کرد.

ام کلثوم: وی پس از رقیه، به همسری عثمان بن عفان در آمد. وی نیز در سال نهم هجرت درگذشت و در بقیع دفن شد.

زینب: او همسر ابوالعاص بن ربیع بود. پس از هجرت رسول خدا(صلی الله علیه و آله) به مدینه، در مکه نزد همسرش نگه داشته شد. ابوالعاص در جنگ بدر در کنار مشرکان شرکت کرد و اسیر شد. زینب گلوبند خود را به عنوان فدیه فرستاد. رسول خدا(صلی الله علیه و آله) فرمود تا گلوبند را پس فرستادند و ابوالعاص را نیز به شرطی آزاد کرد که همسرش را طلاق دهد و راهی مدینه کند، و بدین ترتیب زینب به رسول خدا(صلی الله علیه و آله) ملحق شد. چند سال بعد، ابوالعاص ایمان آورد و به مدینه آمد و مجددا با زینب ازدواج کرد. زینب در سال هشتم هجرت درگذشت.
این سه خواهر در کنار یکدیگر دفن شده‏اند و همانگونه که اشاره شد، قبر آنها قبه‏ای داشته و به عنوان یکی از زیارتگاه‎های مدینه در بقیع بوده است.
 
همسران رسول خدا(صلی الله علیه و آله)

بیشتر همسران آن حضرت، در بقیع و در کنار یکدیگر مدفون شده‏اند. برخی از آنها عبارتند از: زینب فرزند خزیمه(متوفای سال 4 ه.)؛ ریحانه فرزند زبیر(متوفای 8 ه.)؛ ماریه قبطیه(متوفای 16 ه.)؛ زینب بنت جحش(متوفای 20 ه.)؛ ام حبیبه دختر ابوسفیان(متوفای 42 یا 44 ه.)؛ حفصه دختر عمر(متوفای 45 ه.)؛ سوده(متوفای 50 یا 54 ه.)؛ صفیه دختر حیی بن اخطب یهودی(متوفای 50 ه.)؛ جویریه فرزند حارث(متوفای 50 یا 56 ه.)؛ عایشه دختر ابوبکر(متوفای 57 یا 58 ه.) عایشه علاقه‏مند بود تا در کنار رسول خدا(صلی الله علیه و آله) دفن شود، اما خودش گفت به خاطر آنچه پس از رسول خدا(صلی الله علیه و آله) انجام داده‏ام، از دفن شدن پیش آن حضرت شرم دارم. و لذا در بقیع دفن شد؛ ام‎سلمه (متوفای سال 61 ه.) بهترین همسر رسول خدا(صلی الله علیه و آله) پس از خدیجه و از حامیان ولایت امیرمؤمنان بود. (5)
 
مقبره ابراهیم

تنها فرزند پسر، که در مدینه نصیب رسول خدا(صلی الله علیه و آله) شد، ابراهیم بود که از مادری به نام ماریه قبطیه به دنیا آمد. این زن را حاکم مصر به رسم‏ هدیه برای رسول خدا(صلی الله علیه و آله) فرستاده بود. ابراهیم در ذیحجه سال هشتم هجرت متولد شد. با تولد او موجی از شادی و سرور مدینه را فرا گرفت، بطوری که محل تولد ابراهیم، به عنوان مشربه ام ابراهیم تا همین اواخر نیز از آثار دینی مدینه به شمار می‏رفت. اما پس از گذشت قریب یک سال، ابراهیم درگذشت و رسول خدا(صلی الله علیه و آله) را در غم فقدان فرزند خود شدیدا اندوهگین کرد.
ابراهیم در کنار عثمان بن مظعون، که یاری فداکار و مورد علاقه رسول خدا(صلی الله علیه و آله) بود، مدفون شد.
 
فاطمه بنت اسد

این مادر، از زنان بسیار محبوب نزد رسول خدا(صلی الله علیه و آله) بود. وی آنقدر عظمت داشت که بنابر اخبار فراوان، به اندرون خانه کعبه رفت و امیرمؤمنان، علی(علیه‎السلام) را در آن مکان مقدس به دنیا آورد. او به عنوان همسر ابوطالب در سرپرستی رسول خدا(صلی الله علیه و آله) شریک بود و آن حضرت فاطمه بنت اسد را چون مادر خویش می‏دانست. وی از نخستین زنان مسلمان در مکه بود و پس از هجرت، همراه فرزندش امام علی(علیه‎السلام) در مدینه زندگی می‏کرد. به هنگام رحلتش، رسول خدا(صلی الله علیه و آله) به شدت متاثر شد و بر وی نماز خواند و در حالی که می‏گریست، او را در قبر نهاد. محتمل است قبری که در نزدیکی قبور ائمه(علیهم‎السلام) قرار دارد، از آن فاطمه بنت اسد باشد.
در روایت‎های دیگر، محل دفن وی در نزدیکی قبر سعد بن معاذ و ابوسعید خدری دانسته شده است.
 
عباس بن عبد المطلب
عباس عموی پیامبر(صلی الله علیه و آله) بود و در حوادثی که در مکه بر اسلام گذشت، در جمع بنی‎هاشم از مدافعان رسول خدا(صلی الله علیه و آله) به شمار می‏رفت. وی از اشراف مکه تلقی می‏شد و روحیه اشرافی نیز داشت. در عین حال، پس از آن که اسلام آورد و به دلیل کمکی که در جمع بنی‎هاشم به رسول خدا(صلی الله علیه و آله) کرده بود و نیز به عنوان عموی آن حضرت، مورد علاقه رسول خدا(صلی الله علیه و آله) بود. وی بعد از رحلت رسول خدا(صلی الله علیه و آله) به امیرمؤمنان(علیه‎السلام) وفادار بود و در سال 33 هجری قمری در عهد خلافت عثمان بدرود حیات گفت. بنی عباس از نسل او هستند.
 
دیگر مدفون شدگان بقیع
پیش از این اشاره کردیم که بقیع مدفن هزاران تن از صحابه، تابعین و بزرگان اسلام است. قبور بسیاری از آنان نامشخص و برخی نیز مشخص است.

محمد بن علی
محمد حنفیه فرزند بزرگوار امیرمؤمنان(علیه‎السلام) است. وی مورد علاقه پدر بود و در جنگ‎های امیرمؤمنان(علیه‎السلام) با ناکثین، قاسطین و مارقین در کنار آن حضرت شرکت داشت. وی در سال 80 هجری درگذشت.

عقیل بن ابی طالب
وی فرزند ابوطالب و بیست ‏سال بزرگتر از امیرمؤمنان(علیه‎السلام) بود و از نسب شناسان معروف زمان خویش شمرده می‏شد. (6)

عبدالله بن جعفر
جعفر بن ابی طالب همان کسی بود که سرپرستی مهاجران حبشه را به عهده داشت و پس از بازگشت، در جنگ مؤته به شهادت رسید. عبدالله، فرزند بزرگ وی، همسر زینب دختر امیرمؤمنان (علیه‎السلام) و مردی با گذشت بود. تنی چند از فرزندانش در کربلا به شهادت رسیدند. او در سال 80 درگذشت.

اسماعیل بن جعفر الصادق(علیه‎السلام)

اسماعیل فرزند بزرگ امام صادق(علیه‎السلام) بود که پیش از پدر درگذشت. یکی از فرقه‏های اسلام که به نام اسماعیلیه شناخته می‏شود، از معتقدان به امامت او و فرزندانش هستند. مقبره اسماعیل تا ده - پانزده سال پیش بیرون از بقیع قرار داشته است. چنین اظهار شده که قبر را به داخل بقیع منتقل کرده‏اند.
شاهدی عینی گفت ‏شبی خود ناظر بوده که مقبره را خراب کردند و محتویات قبر را به داخل بقیع انتقال دادند.

صفیه

صفیه دختر عبدالمطلب و عمه رسول خدا(صلی الله علیه و آله) بود. وی از زنان ‏با شهامت صدر اسلام به شمار می‏رفت و در جریان جنگ احزاب، در داخل شهر، یک یهودی را که برای یهودیان بنی قریظه جاسوسی می‏کرد، به قتل رساند.

عاتکه

عاتکه نیز دختر عبدالمطلب و از عمه‏های رسول خدا(صلی الله علیه و آله) بود. وی همان است که در مکه، پیش از جنگ بدر، خوابی بدین مضمون دید که قریش جگرگوشه‏های خود را از دست می‏دهد. اما ابوجهل او را مورد تمسخر قرار داد و از قضا در بدر، قریش بیشترین بزرگان خود و از جمله ابوجهل را از دست داد.

این دو خواهر در کنار یکدیگر دفن شده‏اند و در گذشته بقعه‏ای داشته‏اند که به نام ‏«بقیع العمات‏» شناخته می‏شد، و اکنون اثری از آن بر جای نمانده است.
 
برگرفته از کتاب آثار اسلامی مکه و مدینه، رسول جعفریان