دحوالارض؛ تولد زمین از کعبه

بیست و پنجم ماه ذی القعده روز دحوالارض است. دحوالارض را چنین معرفی می کنند؛ روزی که زمین از زیر کعبه کشیده و گسترانیده شد.
گرچه این مطلب یعنی کشیده شدن و گسترانیده شدن زمین در وهله اول عجیب به نظر می رسد، اما تعریف واضح تر این موضوع این است که گفته شود: پس از آنکه تمام سطح کره زمین به مدت طولانی در زیر آب فرو رفته و خداوند خواست تا آن را از زیر آب بیرون آورد که صحنه زندگی موجودات مهیا گردد، اولین نقطه ای که از زیر آب سر بیرون آورد همان مکان مقدس کعبه و بیت ا... الحرام بود. این واقعه نشان دهنده اهمیت این نقطه و مرکزیت آن برای همه عالمیان است.
در واقع دحوالارض روز شروع حیات بخشی خداوند به جهان خاکی است که توجه به آن در روایات و تعیین اعمال خاص همچون روزه، عبادت، دعا و غسل و اهتمام به آن از سوی معصومین(ع) نشانگر عنایت حضرت حق به این روز با برکت است.
تعبیر به اینکه «در روز دحوالارض رحمت خدا منتشر گردیده و از برای عبادت و اجتماع به ذکر خدا در این روز، اجر بسیار است» و امثال آن، مؤمنین را بر انجام مستحبات مخصوص این روز ترغیب می نماید. درباره روزه این روز آمده است:
روزه این روز همانند روزه هفتاد سال است.
روزه این روز کفاره گناهان هفتاد سال است.
برای روزه دار این روز هرکه و هرچه در میان آسمان و زمین است استغفار می کند و... از دیگر اعمال این روز شریف دو رکعت نماز است که در آن حمد و پنج مرتبه سوره «والشمس» خوانده می شود و پس از نماز نیز دعایی است که در مفاتیح آمده است. همچنین دعای «اللهم داحی الکعبه...» از دعاهای مخصوص این روز است.
روایت است که امام رضا(ع) فرموده اند: در شب بیست و پنجم ماه ذی القعده حضرت ابراهیم(ع) و حضرت عیسی(ع) متولد شده اند و نیز در این روز رسول خدا(ص)، به قصد حجة الوداع از مدینه به همراه یکصد و چهار هزار یا یکصد و بیست و چهار هزار نفر از راه شجره به مکه عزیمت نمودند که حضرت فاطمه(س) و تمامی زوجات آن حضرت نیز ایشان را همراهی می کردند.
و نیز در روایتی است که در این روز قائم(عج) قیام خواهد نمود.


منبع: پایگاه اطلاع رسانی استاد حسین انصاریان